´ Ik zie nu pas dat dit mis was. ´ Grensoverschrijdend gedrag, een gevoelig onderwerp wat regelmatig in de media komt. Toch is het praten over grensoverschrijdend gedrag erg ingewikkeld voor slachtoffers. Dat komt bijvoorbeeld door de angst dat hun verhaal niet geloofd zou worden.

De verhalen van slachtoffers van seksueel misbruik worden meer dan eens in twijfel getrokken. Wanneer je ervoor kiest om jezelf kwetsbaar op te stellen en je verhaal te doen, is het dus niet vanzelfsprekend dat iedereen je gelooft. Dat is enorm pijnlijk en vormt een grote drempel voor slachtoffers. Een veelgehoorde reactie op de onthullingen is: ´ waarom heb je niet eerder verteld over wat je hebt meegemaakt? ´ Het is een vraag wat slachtoffers van seksueel geweld vaak gesteld wordt. Er zijn veel factoren die ervoor kunnen zorgen dat slachtoffers van seksueel grensoverschrijdend gedrag soms pas jaren later vertellen over wat ze hebben meegemaakt. 

Slachtoffers worden op termijn vaak mentaal en fysiek ziek van het seksueel misbruik. Maar waar zij vooral ziek van worden, is van die enorme last die ze moeten dragen van het geheim. Van de angst dat het uitkomt en dat ze niet begrepen maar beschuldigd worden. Het dubbelleven dat zij, soms tientallen jaren, gedwongen leven. De verkeerde conclusies die zij over zichzelf trekken. Dat het aan hen ligt en dat er iets mis is met hen. Die schuldgevoelens, daar worden zij ziek van. 

‘Mijn vertrouwen is enorm geschaad’

Sanne (18)*, slachtoffer van seksueel misbruik vertelt: ´Na het werk gaan wij soms na borrelen op terras en een collega van mij zit daar vaak met wat vrienden. Ikzelf kende hun ook, hartstikke gezellige mensen. Op een avond was ik een beetje dronken en werd naar huis gebracht door een familievriend die ik kende, hij was wel een stuk ouder, hij was namelijk 28 jaar oud, maar aangezien het een familievriend was vertrouwde ik hem. Hij werkte namelijk ook als politie, dus dat gaf me een veilig gevoel. Wat ik niet wist was dat hij op jongere meiden viel. Ik als 16-jarig meisje tegenover een man van 28 durft geen nee te zeggen en ik ben verstijfd. Ik heb me overgegeven aan hem in de hoop dat er niks met me zou gebeuren. Nadat hij me thuisbracht heeft hij mij dagen later nog benadert om ditzelfde vaker te doen. Eerst durfde ik het aan niemand te vertellen. Ik heb het uiteindelijk aan een paar mensen in vertrouwen verteld en mijn ouders zijn er ook achter gekomen. Ook heb ik trauma therapie gehad, mijn vertrouwen in mannen is hierdoor namelijk enorm geschaad. Nu iedereen mijn geheim weet, word ik beoordeeld op iets waar ik geen controle over had’. 

Gevoelens van schaamte en schuld zijn bijna altijd aanwezig. De druk om het niet te vertellen, die is heel groot. Door er niet over te praten, er niet meer aan te denken, kan je niet verwerken. Mensen om ons heen. Zonder steun, kunnen we moeilijk verwerken en door het beschuldigen van een slachtoffer stapelen negatieve gevoelens zich op.

*Sanne is een gefingeerde naam.